Proefschrift 'On the assessment of esophageal function in man'

Door: Auke Bogte

Promotiedatum: 20 juni 2019

Samenvatting

De primaire functie van de slokdarm is het vervoeren van voedsel van de mond naar de maag, maar het heeft ook een belangrijke rol bij het voorkómen van terugstromen van maaginhoud terug in de slokdarm. Wanneer de functie van de slokdarm is aangetast, kunnen patiënten symptomen zoals brandend maagzuur, oprispingen, pijn op de borst, chronische hoest, gewichtsverlies, passageklachten krijgen, om een aantal te noemen. In de zoektocht naar de oorzaak van deze symptomen kunnen diverse diagnostische tests worden gebruikt om de onderliggende oorzaak vast te stellen. Meestal wordt een gastroscopie (kijkonderzoek van slokdarm en maag) uitgevoerd om een obstructieve oorzaak uit te sluiten, maar ook het nemen van weefselbiopten van de slokdarm en de maag om andere oorzaken te onderzoeken. Bij patiënten met klachten van zuurbranden kan een pH-meting met of zonder impedantiemeting worden gebruikt om refluxziekte te diagnosticeren. Bij patiënten die dysfagie (passageklachten) hebben, wordt een slokdarm manometrie (drukmeting) gebruikt om deze categorie patiënten te evalueren, omdat de symptomen van deze patiënten met zogenaamde niet-obstructieve dysfagie vaak het gevolg zijn van een verminderde bolusklaring in de slokdarm, meestal veroorzaakt door slokdarm motiliteitsstoornissen (beweeglijkheidsstoornissen). Door de jaren heen zijn niet alleen verschillende bestaande technologieën verder ontwikkeld, maar ook nieuwe technieken ontwikkeld om te helpen bij de analyse van deze klachten. Kortom, de recente ontwikkelingen in slokdarmfunctietesten bieden nieuwe mogelijkheden. Zij hebben echter ook geleid tot nieuwe uitdagingen in vooral het analyseren en het interpreteren van de resultaten van deze tests. Dit proefschrift richt zich op een aantal van deze kansen en uitdagingen. Hierbij hebben we gekeken naar de nieuwste technologie, de hoge-resolutie manometrie (HRM), en hiervan de reproduceerbaarheid onderzocht, evenals normaalwaarden hiervoor vastgesteld. Bij onderzoek met patiënten met passageklachten hebben we gezien dat het achterblijven van vloeistoffen in de slokdarm veelvuldig voorkomt en dus een verstoorde perceptie en een verhoogde gevoeligheid voor fysiologische bolusstase het probleem is. Behandeling moet daarom worden gericht op het verminderen van verhoogde gevoeligheid in plaats van een verbetering van de beweging van de slokdarm.